کد مطلب:36406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:755

جهاد: کمال اسلام











چه چیزی بندگان را به خداوند نزدیك می كند؟

چند چیز، كه به ترتیب اهمیت از این قرارند:

در درجه ی اول: ایمان راستین به خداوند و پیامبر او.

و در درجه ی دوم: جهاد.

و پس از آن اقرار به یگانگی خداوند با كلمه ی اخلاص «لااله الا الله» و در مراتب بعدی نماز، زكات و روزه قرار می گیرند.

امام علی (ع) می فرماید:

ان افضل ما توسل به المتوسلون الی الله (سبحانه و تعالی) الایمان به و برسوله، و الجهاد فی سبیله فانه ذروه الاسلام، و كلمه الاخلاص فانها الفطره، و اقام الصلوه فانها المله...

«برترین وسیله ای كه پیروان حق برای نزدیكی به خداوند یكتا بدان دست می یازند: ایمان به خداوند و فرستاده ی اوست. و جهاد در راه او، كه اوج اسلام.»

و كلمه ی اخلاص، كه همانا فطرت بشر است (كه انسان بر آن زاده می شود).

[صفحه 16]

و بر پای داشتن نماز، كه همانا ملت است (نشانه های پای بندی به امت اسلامی).

و پرداختن زكات كه فریضه ای واجب است.

و روزه داری ماه رمضان، كه بازدارنده ی

و به جای آوردن حج خانه ی خدا و مراسم عمره ی آن، كه فقر را از بین می برد (زیرا روح و وجدان آدمی را می پالاید و همه ی مردم را به هم پیوند می دهد) و گناه را می شوید. و صله ی رحم، كه بر دارائی می افزاید (زیرا روح همكاری را در میان افراد خانواده بارور می سازد) و به انسان طول عمر می بخشد.

و صدقه ی نهانی كه گناهان را می پوشاند.

و صدقه ی آشكار، كه از مرگ ناگوار جلو می گیرد.

و پرداختن به كارهای نیك كه انسان را از فروافتادن به خواری و زبونی حفظ می كند.

و پیوسته به یاد خدا باشید، كه بهترین یاد است. و به آنچه پروردگار، پرهیزكاران را نوید داده است بگرائید، كه وعده ی خداوند راست ترین است. و از رهنمودهای پیامبرتان پیروی كنید كه برترین رهنمود است، و سنت او را رهنمای خود قرار دهید كه راهگشاترین سنت است.»[1].

بدین ترتیب می بینیم كه مقام جهاد پس از ایمان به خداوند و پیامبر، و پیش از نماز و روزه و زكات آمده است، و حتی قبل از كلمه ی

[صفحه 17]

«اخلاص» كه همانا نشانه ی اسلام است.

چرا؟

زیرا جهاد- از نظر امام- اوج اسلام است و بدون آن آزادی از بند وحشت و طاغوت امكان پذیر نیست و جامعه ی سالم و عدالت آمیزی كه وظایف خود را به دور از فشارهای گوناگون به نحو مناسب به جای آورد، تحقق نمی یابد، و آشكار است كه فرایض دینی تنها زمانی نتیجه ی كامل می بخشد كه آدمی از بت های زمینی رسته باشد.


صفحه 16، 17.








    1. نهج البلاغه، خطبه ی 109.